İngiliz Kütüphanesi'nin Hindistan Ofisi Kayıtları, 1914-1918 yılları arasında Fransa'daki Hint Postalarının Sansürünün Raporlarını tutar. Sansür, Fransa ve Mezopotamya'da görev yapan Hint birliklerine giden ve gelen mektuplarla ilgileniyordu ve raporlarında askerlerin mektuplarından tercüme edilmiş alıntılar yer alıyor. Hükümet, sansürsüz mektupların düşmana askeri bilgi sağlayabileceğinden ve Fransa'da acı çeken Hintli askerlerin ailelerini evde sıkıntıya sokabileceğinden ve dolayısıyla Hindistan'da siyasi istikrarsızlığa yol açabileceğinden korktu.
Ayrıca, kışkırtıcı malzemelerin birliklere ulaşmasını önleme arzusu da vardı. Bu dizideki harfler birkaç yorum katmanından geçti. Birçok Hintli asker okuma yazma bilmediğinden, katipler mektubu gönderen adına indirdi. Mektuplar daha sonra askeri bilgileri kaldırmak için Alay düzeyinde sansürlendi. Son olarak mektuplar, Boulogne Savaşı'nın çoğuna dayanan Sansür Ofisi tarafından sansürlendi. Bu Büronun asıl amacı mektupları bastırmak değil, askerlerin morali hakkında bilgi toplamaktı. Baş Sansür, Hükümet ve Ordunun bilgisi için düzenli raporlar hazırlayacak ve bunlara tercüme edilmiş alıntılar eklenecektir.
27 ciltte ciltlenen mektuplar, Hintli askerlerin deneyimlerini ve Hindistan'daki ailelerine geri dönme özlemlerini canlı bir şekilde anlatıyor. 2. Lancer'ların Daya Ram'dan gelen 5 Temmuz 1916 tarihli mektup (British Library referansı: IOR/L/MIL/5/826/6 f.876), Hintli birliklerinin yaşadığı koşulları, tüm savaş sesleriyle birlikte anlatıyor. gece gündüz etrafta ve siperlerde yaşarken çektikleri rahatsızlık. Buna rağmen, Daya Ram, tel yatakları ve 'bir anda birçok adamı' barındıracak kadar geniş bir alanı olan sığınakların ne kadar 'muhteşem bir şekilde inşa edilmiş' olduğuna dikkat çekiyor.
Hindistan'dan bu kadar uzakta olan ve çok yabancı bir ortamda yaşayan birçok Hintli asker, doğal olarak ev ve aile için şiddetli bir özlem duyuyordu. Secunderbad Süvari Tugayı'ndan Gholam Rasul Khan'ın 24 Mayıs 1916'da Bihar'daki babasına yazdığı mektup, bunun dokunaklı bir örneğidir (British Library referansı: IOR/L/MIL/5/826/5 f.711). ). Mektubunda, ailenin bir fotoğrafının en değerli varlığı olduğunu, ona bakmanın ona rahatlık verdiğini söylüyor. Anlamlı bir şekilde, “...yüzlerce ve binlerce erkeğin her gün hayatlarını feda etmesinin” yuva ve aileyi görme arzusunda olduğunu söylüyor. Gholam'ın mektuptaki ruh hali, o günü ummakla, onu göremeyecek kadar yaşayamayacağına dair umutsuzluk arasında gidip gelir.
0 Yorumlar