Fotoğraflar, film görüntüleri, reklamlar ve posterler, 20. yüzyıl boyunca toplumsal cinsiyet rollerinin ve stereotiplerin sadece tasvir ettiklerinde değil, aynı zamanda önerdiklerinde, tanıttıklarında ve varsaydıklarında nasıl değiştiğinin inanılmaz derecede değerli tanıklarıdır.
20. yüzyılın başlarında, kadınlar genellikle erkek akrabaları (koca, baba, kardeşler) ve çocuklarıyla veya evdeki rolleri ve sorumluluklarıyla ilişkili olarak tasvir edildi.
Kadınlar kendi başlarına tasvir edildiğinde, kadınlık ideallerini temsil eden, lüks kumaşlar, lüks çiçek buketleri, eldivenler, dantel mendiller ve şemsiyeler gibi zarif pozlar ve aksesuarlar içeren rüya gibi kompozisyonlarda çoğunlukla yer aldı.
20. yüzyılın ilk on yıllarında kadınların hem oy hakkı hem de (savaş) istihdam açısından daha fazla bağımsızlık kazandığını gördükçe, paralel bir imge alanı ortaya çıktı. Yine de kadınların toplumdaki rolünün önemini vurgularken, retorikler genellikle bu yeni cinsiyet dengesinin varsayılan geçici doğasına işaret ediyordu. II.Dünya Savaşı'ndan sonra gerçekten de kadınların temsilleri, savaş öncesi statükoya dönmek için toplumsal ve hükümetin ivmesini takip etti. Bu ikilem, 1950'lerin görüntülerinde vurgulanmaktadır.
Deterjan için bir reklam olan bu kısa arada, erkeklerin programı izlediği varsayılıyor, ancak çamaşırları yıkamaktan yalnızca kadınlar sorumlu olarak bahsediliyor. Sunum yapan kişi mükemmel bir şekilde bakımlı ve görkemli bir şekilde giyinmiş, birinin arzu edebileceği mükemmel bir ev kadını imajına katkıda bulunuyor.
Aile, hem vatandaşlar hem de hükümetler tarafından kaos dünyasında güvenli ve istikrarlı bir sığınak olarak görülüyordu. Bu balon barışı ve refahı ve ardından gelen 'bebek patlamasını' savaşın yaralarını iyileştirebilecek bir yara bandı olarak temsil etmeye geldi.
Ancak 1960'larda ve 70'lerde ikinci dalga feminizm ortaya çıktığında, kadınların portreleri ve reklamlarda ve medyada gösterildikleri bağlamlar sistematik olarak köklü klişelerden uzaklaşmaya başladı.
Buna paralel olarak, kadın imgeleri çeşitlenmeye başladı: daha önce sadece erkeklerle ilişkilerinde yer alan ev kadını idealine alternatifler kamusal görsel söylemde ivme kazandı ve kadın olmanın ne anlama geldiğine dair farklı temsiller ortaya çıktı.
Yüzyılın sonunda çözülmemiş olsa da, aile ve ahlak merkezli olarak kadınların imajı ve beklentileri ile ekonomiye, politikaya ve toplumsal başarıya uyum sağlayan erkeklerin ikilemi kenarlarda bulanıklaştı. 1960'lardan itibaren görsel kültüre nüfuz etmeye başlayan kadın fotoğrafçılar, film yapımcıları ve sanatçılar kadınlık kavramları, güzellik standartları ve diğer cinsiyetle ilgili sözleşmelere aktif olarak meydan okudu.
0 Yorumlar